'Van mercedesbusje tot trailer'
door: InaAutomerken en zeker automerkentypes behoren niet tot mijn parate kennis, maar lang leve Google! Want tik bij Google 'mercedesbusje' in en er springen direct 4 foto's in beeld. Bij de meest linker foto was het gelijk een feest van herkenning. Of in ieder geval: zo ongeveer zag ons busje eruit. Herinneringen en beelden komen terug aan de eerste Roparuns in de jaren 90 van de vorige eeuw. En gelijk de vraag, hoewel ik er zelf bij was: "hoe deden we dat allemaal"? Met een team even groot als het team van nu (19-20 man) gingen we naar Parijs met een Mercedesbusje, een Peugeot 607 en een Peugeot Boxer. Alle kookspullen, bagage, reservefietsen gingen ook mee, in diezelfde wagens.
Gekookt en geslapen werd er buiten, want hoera, het 1e jaar was het prachtig weer. Ook toen in het jaar daarop, de regen met bakken uit de hemel kwam en bushokjes in slaapplaatsen veranderden, een groot dekzeil over ons heen getrokken werd, of zij die 'de gelukkigen' waren, opgepropt in een busje lagen, zaten, of hingen. En ook toen kwamen we bij de finish en waren misschien nog wel meer voldaan dan nu. Al durf ik over dat laatste geen teamstandpunt in te nemen. Iedere Roparun is namelijk weer een hele klus met het uiterste aan inzet van allen.
Ook heeft een ieder zijn eigen emotie erbij, wat de Roparun zo bijzonder en intens maakt. En dan is iedere finish er eentje van voldoening. En de herinneringen worden mooier naarmate ze langer geleden zijn....Nee, dan Team 40 - Daniel den Hoed anno 2010: Na het mercedesbusje ging er jarenlang een mini-minivrachtwagen van Hoekloos met ons mee. Die werd ons aangeboden en de chauffeur kregen we erbij. Daar hebben we nooit spijt van gehad en aan hem bewaren we leuke herinneringen (Frank, ik hoop, dat je dit leest). Onderweg kwamen we steeds vaker grotere bussen (touringcars) en vrachtwagens tegen. Dat vonden wij maar niks, te luxe. Waar was het echte Roparungevoel gebleven?? Een beetje spartaans mocht wel. Maar ook wij gingen voor de bijl, toen er een nieuwe chauffeur, Jan, in ons team kwam. Hij kon een vrachtwagen krijgen. En daar gingen we: met een Dixie en een douche erin, hoewel de douche lang niet door iedereen gebruikt werd, uit een soort protest. Maar het was toch ook allemaal wel prettig zo en voor Jan waren zelfs de smalste franse landweggetjes geen probleem. Hij kon de vrachtwagen keren op een kwartje. De romantiek van het mercedesbusje en de franse landwegen zijn voorbij. Want nu mag de vrachtwagen alleen over grote wegen en zijn veel wisselplaatsen net buiten de route.
Vorig jaar stelde het papierverwerkingsbedrijf Renes ons een trailer ter beschikking en dit jaar is die trailer aan ons geschonken en mogen we hem helemaal Roparunproof inrichten. Daar wordt op dit moment hard aan gewerkt. Met fris geverfde wanden, een nieuwe houten vloer, bedden erin (!), een keukenblok, en een vaste douche en toilet. Wij kunnen wel een RoBarun doen, vanuit Barcelona. Bijna alle spullen voor de trailer zijn gesponsord. Waarvoor wij de sponsors heel erg willen bedanken.
En natuurlijk transportbedrijf Mooy voor de truck, die de vernieuwde trailer van Rotterdam naar Parijs en weer terug rijdt. (De buitenkant van de truck zal ook nog een metamorfose ondergaan. Daarover later meer)
'Waarin een klein evenement groot kan zijn'
door: InaZaterdag 8 mei jl heeft Team 40 de 4e estafettemarathon in successie georganiseerd. Hoewel het evenement klein is en we zeker het dubbele aantal teams zouden willen verwelkomen, is ook deze 4e keer een succes geweest. Een succes in sportiviteit, gezelligheid, lekkere hapjes, weersomstandigheden en de organisatie door Ron.
In totaal 15 teams hebben met z'n tweeen, drieen of vieren al lopend en fietsend de afstand van een marathon afgelegd. De route liep over de mooie gedeelten van het eiland IJsselmonde langs de grienden en de Oude Maas, over fietspaden waar nog weinig mensen genoten van de mooie zaterdag, de frisse geuren, de bloesem en het jonge groen wat uitbundig overal uit de knoppen schoot. Vanaf het begin zaten het lekkere loopritme, de sfeer en de toch wel onderlinge competitie er goed in. Met een minuut startverschil tussen de teams kon men naar elkaar toelopen, inhalen en later weer ingehaald worden. 2 checkpoints onderweg hielden in de gaten of alle teams wel voorbijkwamen en of er geen pech onderweg was.
Na 2.53.18 kwam het 1e team over de finish, Roparunteam 120. Dat was een hele snelle tijd, maar naar ik meen niet de snelste, want die is in handen van het Argos/Energieteam van vorig jaar. Team 40 was met 2 gastlopers een hele mooie tweede in 3.04.17 en het team van Verheijden-Huntjens Advocaten volgde op de hielen met 3.04.22. Na de wedstrijd konden de hongerige magen gestild worden met broodjes knakworst en overheerlijke zelfgebakken quiche (Corry) en de benen soepel gemasseerd door de masseurs van Team 40 (Marja en Guido). Daar werd goed gebruik van gemaakt. Al met al een geslaagde dag, met als allerbelangrijkste weer een mooi bedrag voor de stichting Roparun.
Bedankt alle deelnemers, bedankt Team 40, bedankt Ron voor de organisatie en bedankt Atletiekvereniging Energie waar wij te gast mochten zijn.
Behalve een leuke dag heeft de estafetteloop ook nog € 616,00 opgebracht!